Van de As-is naar de To-be. In die tussenruimte is veel onduidelijk. Het is de overgangsfase; het onderweg van “Niet Meer” naar  “Nog Niet”. Veel managers, adviseurs en ondernemingsraadsleden willen deze ruimte liefst zo snel mogelijk verlaten en een ontwerp voor de toekomst overeenkomen en implementeren. Dat geldt voor de nieuwe structuur en nog meer voor de nieuwe cultuur.

Wij geloven dat juist in deze ruimte energie ontstaat. Hier kunnen schijnbaar onbespreekbare zaken in het licht worden gezet en worden nieuwe alternatieve scenario’s en oplossingen ontwikkeld. Bovendien is een leiderschap, cultuur en gedrags-ontwikkelproces geen ontwerp proces, maar een ontwikkelproces. Zoals de antropoloog Edgar Schein stelt: Stel je voor dat we een nieuwe cultuur in Frankrijk of de  Verenigde Staten willen implementeren. Kansloze opgave. Michael J Gelb beschrijft de tussenruimte als Sfumato (mistig/rokerigheid) en verwijst naar de Mona Lisa van Leonardo da Vinci.

Voorwaarde voor effectief handelen in de tussenruimte is dat je in staat bent ambiguïteit, paradoxen en onzekerheid te omarmen. Is het dan 1 grote blurr? Nee dat hoeft niet. Wij gebruiken dilemma’s om te onderzoeken hoe tegenpolen in een synthese kunnen worden verenigd en activeren talent in organisaties om te leren de vraagstukken te hanteren. Op weg naar het “Nog Niet” is een leerproces.

En duurt dat lang? Daar zijn de geleerden het niet altijd over eens. In onze ogen hangt de snelheid van veranderen sterk samen met: het karakter van het leiderschap, de urgentie van het probleem dat moet worden aangepakt en de maturiteit van de regie op het veranderproces. Dus daar zit het begin van het touwtje dat leidt tot een echte verandering in een mens, een team en een organisatie.